Başkası olma kendin ol. Hepimiz çevremizden etkilendiğimiz müddetçe rol yapmaya devam mı edeceğiz?
İçimizdeki vahşiliği ortaya çıkarmaktan bahsetmiyorum. Gönlümüzün muradını ya da kabiliyetlerimizin ortaya çıkmasını ne zaman gözlemleyebileceğiz?
Günlük hayat insana bir çok gözlem yapma imkanı sunmaktadır. Gözlemlerimiz sadece eğitsel olmamakla birlikte bize yakın gelen davranışların öğrenimine de dönüşmektedir. Duyduğumuz seslerle etkilenip dudaklarımızla melodiyi fısıldamak isteyerek veya bir çaba sarf etme yönelimi olmadan gerçekleşiyor. Gördüğümüz güzel bir manzarayı hafızamızda canlandırıp içinde gezmek ya da yeteneğimiz varsa onu yeniden ortaya çıkarma isteği içimizdeki bitmek tükenmeyen sonsuzluğa aşkımızdan mı kaynaklanmaktadır?
Sonsuz kelimesini yaşayabilmek için çaba sarf etmiyoruz. Fakat, bizde bulunan bütün kabiliyetler sonsuzda anlam buluyor. Yeteneklerimiz, amaçlarımız, hedeflerimiz ve sevdalarımız sonsuzu biz bilmesek de talep ediyorlar. Sonsuz anlamına gelen bekayı yakalayamadığında acı çekip gözyaşlarının tıpasını yerinden oynatıyorlar. Gözyaşı dökmek nazardan sakınmak için döktürülen kurşun gibi sesli olmasa da karşılığında gönül bir şeylerin arzusuyla uyuşmaya başlar. Hayal uykusuna vardığında vaktini verip hüznünü sattığını fark eder. Peki kazandığı?
Tecrübe! Denenen şeyler meraka değmez. Merakı hareketlendiren ise insanın hedefleridir. Hedefsiz okun sonu tutana vereceği yorgunluktan başka bir şey de yoktur. Yorgunluk ise kendini uyuşmayla belli eder. Hissizleşen bir sineye en uygun ilaç ise pişmanlıktır. Sadece bir şeylerin uzaklaştığını anlaması gerekir. Elden ele giden mülk, sahibine kıymetini bilmediği için el sallar. Geri dönmesi mümkün mü bilinmez. Fakat tecrübe ise kendin olmamayı gerektirmez. Geçmişinde tekrarlanan deneyimleri dinleyerek denetlemiş olur ve aynı çukura hızla girmemiş olursun. Başkasına benzemek anlamına geldiği savunulamaz. Bir diğerinin üstüne ilave edip rol model yapılan kişiye dönüşülür.
Kısaca kendin ol!
