Merhaba Arkadaşlar!
Uzun zaman oldu buluşamadık. Yaz mevsiminin verdiği o gevşek hava herkesi olduğu gibi beni de sardı buna şüphe yok. Gönlüm ne kadar yazı istese de aklım her zaman kışı istemiştir. Yazın sadece eğlenmek, gezmek, yüzmek, dolaşmak için ne kadar mükemmel ise; çalışmak, öğrenmek, okumak, erken kalkmak gibi artı katacak işler için de o kadar berbat.
Fakat konumuz bu değil!
Sizlerle yepyeni bir yazı dizisi paylaşmaya karar verdim. Başlıktan da anlaşılacağı gibi burada sizlerle her zaman duyduğumuz fakat nereden geldiğini bilmediğimiz deyimlerin çıkış hikayelerini anlatacağım.
Belki gerçek belki hikaye, ama hepsi birbirinden güzel :)
Çömlekçi çalışan bir çırak yıllar sonra artık kendisinin de ustalaştığını düşünmüş. Artık kendisinin de bir çömlekçi açacak yetkinliğe geldiğini düşünüp ustasına demiş:
-Usta artık ben yanında ayrılmak istiyorum. Bu işi öğrendim. Artık ustanın ben olduğu bir dükkan açmak istiyorum.
Ustası yılların verdiği ağırlıktan gelen hafif bir tebessümle:
-Evladım, sen bu işin püf noktasını bilmiyorsun, yapamazsın.
Çırak bu söyleme aldırmamış. Ayrılma konusunda kararı kesinmiş ve ayrılmış. Fakat yaptığı hiç bir çömlek dükkanda yaptıkları gibi olmuyor sürekli çatlıyormuş. Sonunda dayanamayıp gerisin geri ustasına gitmiş:
-Ustam sen haklıydın. Ben bu işi öğrenememişim halbuki yaptıklarını birebir uyguladım.
Usta çırağına dönmüş:
-Oğlum, ben sana bu işin püf noktasını bilmiyorsun demiştim. Gel şimdi bunu öğreteyim.
Usta çömlekçi çarkına otrumuş başlamış çömleği yapmaya. Bu sırada usta çömlek üstünde oluşan hava kabarcıklarını püff diyerek patlatmış. Bu işlem daha sonra çömlek içerisindeki hava kabarcıklarının çömleği çatlatmasına engel oluyormuş.
İşte bu deyim daha sonra yapılan işlerin başarıya ulaşması için, iş esnasında yapılması gereken ufak ama etkili müdahaleler için kullanılır olmuş.
*Bu deyim hikayesini ve daha bir çoklarını İskender Pala’nın “İki dirhem bir çekirdek” kitabında bulabilirsin.
