Kadın öyle güzel tanımlara sahiptir ki… Kadın güzeldir zaten. Kafaya koyarsa oldurur. Eğer gerçekten istemiyorsa akışı durdurur.
Kadın güler, bir yerlerde çiçek açar. Kadın ağlar, o yerler yok olur, sır olur, suspus olur. Kadın susunca da hayat durur. Konuşursa devrim olur.
Akıllıdır kadın. Ayarlamaları zamanlı, yapacakları aklında planlı ve illa bir nedene bağlıdır. Bu yüzden kolay kolay pişman olmaz. Sevdiği ve istediği için yapmıştır, olay bitmiştir. Noktayı da güzel koyar.
Güçlüdür kadın bir de. Çocuk da yapar kariyer de :) İşleri başından aşkındır ama yine de ihtiyacın olduğunda yardımına koşar, alışıktır.
Kadın sevgidir. Yeri gelir uykuya daldığında üzerindeki örtüdür. Yeri gelir açım demeye kalmadan sofrandaki ekmektir.
Masaldır; sonunda hep bir şey öğretir. Bilmecedir; çözmesi karışık. Şiirdir; derin anlamlı ve ahenkli.
Peki bunca şeyden sonra kadına yapılanlar akıl kârı mı? Kötüler ve kötülükler neden her yerde ve başı boş? Üçüncü sayfa haberleri neden bu kadar fazla?
Allah’ım neden güzellikleri ellerinin tersiyle iterler ki? Uçan kuşun kanadını kırmak istiyorlar. Kadının kadına yaptığından söz etmiyorum bile!
Öyle Zor Ki!
Konuşanı susturmak, kahkahayı bastırmak, beyazı karartmak o kadar zor ki. Kötü kazanamayacaktır. Güzellikler çoğalmaya devam edecektir. Kadın her zaman yenmiştir ve yenecektir. Kadın kaybettiyse, karşısındakine izin verdiği içindir.
Kötü Yenilecektir!
Tıpkı Samiye Cahid Morkaya‘nın asfaltı ağlattığı gibi,
Tıpkı Nesrin Olgun‘nun hırs yapıp 34 kilometre yüzdüğü gibi,
Tıpkı Müzeyyen Senar‘ın sesiyle dondurduğu gibi,
Tıpkı Sabiha Gökçen‘in 8 bin saat uçtuğu gibi,
Tıpkı Ümmiye Koçak‘ın sahneye çıkıp konuşmaları susturması gibi ve daha niceleri.
